دانلود فیلم Captive State 2019

دانلود فیلم Captive State 2019 با کیفیت BluRay 720p – 1080p

منتشر کننده فایل: Film2Media
ژانر : علمی تخیلی | هیجان انگیز

7.0/10 از 9598 رای

زبان : English
کیفیت : BluRay 720p – 1080p
فرمت : MKV
محصول : USA
ستارگان : John Goodman, Ashton Sanders, Jonathan Majors, Vera Farmiga
کارگردان : Rupert Wyatt

خلاصه داستان :

دولت اسیر یا یا ایالت اسیر یا ایالت گرفتار، فیلمی علمی تخیلی مهیج به کارگردانی روپرت وایت است. ورا فارمیگا، جان گودمن و اشتون سندرز از بازیگران حاضر در این فیلم می‌باشند. داستان فیلم یک دهه پس از تصرف زمین توسط یک نیروی فرازمینی در یکی از محله‌های شیکاگو رخ می‎دهد. و زندگی هر دو طرف منازعه را مکاشفه می‌کند، یعنی سازشگران و مخالفان…

BluRay 1080p – MkvCage

لینک مستقیم

دانلود زیرنویس فارسی

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

BluRay 720p – MkvCage

لینک مستقیم

دانلود زیرنویس فارسی

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

BluRay 480p

لینک مستقیم

دانلود زیرنویس فارسی

تیتراژ ابتدایی فیلم Captive State 2019 دولت اسیر یا ایالت اسیر با میان‌نویس‌هایی آغاز می‌شود که وقایع یک تهاجم فضایی را با جزئیات بررسی می‌کنند. ما متوجه می‌شویم حالا فضایی‌ها با عنوان «قانون‌گذاران» شناخته می‌شوند چون قانون به دست آن‌ها افتاده است؛ شهرهای بزرگ به مناطقی تبدیل شده‌اند که در آن‌ها انسان‌ها به ساخت تونل‌های زیرزمینی برای فضایی‌ها وادار می‌شوند؛ همکاری با فضایی‌ها باعث تشدید نابرابری درآمدی شده است؛ و کسانی که در مقابل آن‌ها مقاومت می‌کنند از زمین اخراج می‌شوند. این نکات جالبی است که قبل از شروع داستان در شیکاگوی سال ۲۰۲۷ آن‌ها را متوجه می‌شویم. با اینکه ورود ناگهانی به تصرف زمین توسط فضایی‌ها جالب است، اما این فیلم به کارگردانی روپرت وایت (Rupert Wyatt) آنقدر آشفته است که ما جذب داستانش نمی‌شویم. Captive State در بیشتر اوقات به نظر می‌آید سریالی تلویزیونی است که ناگهان از فصل سومش آغاز شده (خودم هنگام تماشای فیلم یاد فصل سوم سریالBattlestar Galactica «بتل‌استار گالکتیا» افتادم)، جایی که درگیری‌ها را درک می‌کنید، اما هیچکدام از شخصیت‌ها را نمی شناسید. وایت می‌خواهد ما را غرق عملیات‌های مخفی توسط متحدان و شورشیان کند، اما نتیجه‌ی این کار فیلمی است که در آن فقط شاهد جابجایی پیام‌های مخفیانه هستیم، در حالی که حتی اسم شخصیت‌ها را نمی‌دانیم. مهمترین مشکل Captive State این نیست که از وسط داستان شروع می‌شود، بلکه این است که اصلا نمی‌داند چطور باید آغاز شود.

داستان بین شورشیان زمینی و کسانی که با فضایی‌ها متحد شده‌اند دنبال می‌شود (متحدان فضایی‌ها را «قانون‌گذاران» و شورشیان آن‌ها را «سوسک‌ها» خطاب می‌کنند، اما آن‌ها بیشتر شبیه عصبانی‌ترین خارپشت‌های دنیا هستند). گابریل دراموند (با بازی اشتون سندرز (Ashton Sanders)) برادر کوچکتر شورشگری افسانه‌ای به نام ریف (با بازی جاناتان میجرز (Jonathan Majors)) است، اما گابریل فقط می‌خواهد به دور از این درگیری‌ها و در آرامش زندگی کند. او توسط عاملانی از هر دو طرف به این درگیری‌ها کشیده می‌شود، جایی که ماموری به نام بیل مولیگان (با بازی جان گودمن (John Goodman)) می‌خواهد از او برای کسب اطلاعات استفاده کند و شورشیان به دلیل نسبت گابریل با ریف می‌خواهند او را به سمت خود بکشانند. در همین حین، گروهی از شورشیان قصد حمله به فضایی‌ها را دارند،‌ و از نظر آن‌ها این حمله باعث ایجاد نبردی بزرگ خواهد شد.

با داستانی اینقدر آشفته و گسترده، خیلی سخت است با هیچکدام از شخصیت‌ها همذات‌پنداری کرد. ما زندگی شخصی آن‌ها را ندیده‌ایم و نمی‌دانیم قبل از حمله‌ی فضایی‌ها چه آدم‌هایی بوده‌اند یا اینکه این حمله چه تاثیری در زندگی آن‌ها داشته است. اگر Captive State یک سریال تلویزیونی بود، احتمالا همه‌ی شخصیت‌ها را می‌شناختیم و به انگیزه‌های آن‌ها اهمیت می‌دادیم، اما در قالب یک فیلم علمی تخیلی کم‌بودجه، تنها چیزی که نظر ما را به خودش جلب می‌کند درگیری اصلی است و شخصیت‌ها اصلا اهمیتی ندارند. این یعنی سکانس‌های زیادی در فیلم وجود دارند که در آن‌ها شاهد جلسات مخفی یا ارسال پیام‌های مخفی یا جاسوسی کردن گروهی از گروهی دیگر با استفاده از تراشه‌هایی هستیم که فضایی‌ها در بدن همه قرار داده‌اند، اما انگیزه‌ی شخصیت‌ها اصلا واضح نیست. شاید اگر تمرکز فیلم فقط روی گابریل یا بیل یا گروه شورشیان قرار می‌گرفت، با این شخصیت‌ها ارتباط بهتری برقرار می‌کردیم، اما Captive State آنقدر پراکنده و آشفته است که تاثیری روی بیننده نمی‌گذارد.

برای مثال، در بخش میانی فیلم، تمرکز داستان کاملا تغییر می‌کند و گابریل و بیل را به منظور تمرکز روی گروه شورشیان رها می‌کند. ما اصلا نمی‌دانیم بیشتر اعضای این گروه چه کسانی هستند. ما شخصی را در خانه می‌بینیم که پیامی مخفی به او می‌رسد، سپس او سگش را برمی‌دارد و خانه را ترک می‌کند. زنی را در گاراژ خانه‌اش می‌بینیم که همین پیام را دریافت می‌کند و او هم خانه را ترک می‌کند. ما نمی‌دانیم آن‌ها چه کسانی هستند،‌ از کجا آمده‌اند، هدف آن‌ها چیست (به جز حمله به فضایی‌ها)، بنابراین آن‌ها به شکل اشیای بی‌روح در‌می‌آیند. البته این توهین به بازیگران این شخصیت‌ها نیست، بلکه مشکل از فیلمنامه است که باعث شده حتی نتوان آن‌ها را باارفاق، شخصیت‌های تک‌بُعدی خطاب کرد. آن‌ها شورشی هستند و این تمام چیزی است که آن‌ها هستند.

در فیلم Captive State 2019 اشاراتی به ایده‌های جالبی می‌شود، اما به دلیل وجود نداشتن شخصیتی قوی و مهم، این ایده‌ها هرگز عملی نمی‌شوند. این فیلم به موضوعات نظارت بر مردم، مقاومت و تبعید اشاره می‌کند، اما این موضوعات سیاسی هرگز به چیزی بیشتر از یک ایده تبدیل نمی‌شوند. تنها جایی که Captive State به چیزی حقیقی و واقعی تبدیل می‌شود زمانی است که نشان می‌دهد انسان‌ها در کنار یکدیگر قویتر هستند، اما از این روابط می‌توان به عنوان نقطه ضعف هم بهره برد. متاسفانه، فیلم آنقدر روی درگیری بزرگ و آشکارسازی‌های ضعیف خودش متمرکز شده که نمی‌تواند تاثیری روی مخاطب بگذارد.

وقتی فیلم شما با توضیحات یک شخصیت درباره‌ی شخصیت‌های دیگر به پایان می‌رسد، مشخص می‌شود فیلم شما مشکلی داشته است. گاهی اوقات Captive State شبیه دنباله‌ای خیلی مسخره برای فیلم Arrival 2016 است، فیلمی عالی و خیلی بهتر از Captive State که روابط بین انسان‌ها و اختلاف‌های آن‌ها را هم هنگام حمله‌ی فضایی‌ها بررسی می‌کرد. اما در حالی که Arrival می‌دانست باید تمرکزش را روی شخصیت ایمی آدامز (Amy Adams) بگذارد و از او برای بررسی داستانی درباره‌ی ارتباطات، زمان و بار سنگین تصمیمات انسان استفاده کند، Captive State فیلمی علمی تخیلی است که فقط فرضیات را بدون هیچ موضوع خاصی نشان می‌دهد. این فیلمی است که هرگز به چیزی بیشتر از «متحدان در برابر شورشیان» تبدیل نمی‌شود و زمانی را به بررسی این قضیه اختصاص نمی‌دهد که دلیل حضور این افراد در هر گروه چیست.